ufaklığı yanımda yatırıyorum diye vicdan azabı çekerken şimdide ayırıyorum diye çekiyorum..
uyku ölümün kardeşi yaa işte tamda ona dalmışken çocuklar uzakta iken,gelmesin istemiyorum böyle düşünceler ama yokluyor sürekli kalbimi beynimi..
boğazım düğümleniyor içim sıkılıyor ödüm kopuyor..
duvardan duvara bir yatak olsa ikisini de alsak koynumuza diyor iç ses.
peki ya uzaktaki kuzucuklar
karakış,yangınlar,soğuk,evsiz,yataksız....
cız ediyor her seferinde içim..
buraya da bir tık lütfen!
Ah bu gece, bu sorular içime odu koydu gene..
YanıtlaSil:( ne denir ki
YanıtlaSilyardımlar doğru yerlere ulaşmadı mı?yoksa yetmedi mi?bunlar hep kafamın içinde.
YanıtlaSilelimden gelse, evlendirene kadar yanında uyumak isterim kızımın, hiç yanımda yatırmadım, ama uykuya dalana kadar yanında kaldım. Hep dua ediyorum rabbim bütün çoçukları korusun içinde benimkinide....
YanıtlaSilahh ahh ben insanlardaki bu nefeti anlamyorum.deprem gibi bir afeti bile allahın sopasına bağladılar.ohh olsun diyenler vs vs :(( o sabilerin ne günahı varki!.
YanıtlaSilkızımla yatıyorum şimdilik pek mutluyuz ikimizde:)nezaman ayrılır odalar bilmiyorum ama hak veriyorum kaygılanmana Rabbim hepimizin evlatlarını,bütün anaların kuzusunu korusun inşallah:)
YanıtlaSil