8 Şubat 2013 Cuma

anlarsın sen beni

bilgisayar başında oturamamaktan,elinin klavyeye gidememesi,bir şey seni dürterken diğer tarafın bırakmaması,elinin bir türlü varamaması,aylar önce çekilmiş fotoğrafların makinede kalması,yeni yazı butonunu aramak! blog okuyamamak,yeni şeyler keşfedememek....
anıları hatıraları kaçırmak unutmak...
işte tüm bunların sonucu bu aslında..
büyüyorlar değişiyorlar... Ayşe ye her baktığımda öyle korkuyorum ki..
boyu bana yaklaşıyor neredeyse oysa şurada geçen yıla bir gitsem ne kadar minik olduğunu hatırlayıveriyorum.
İlk okula başladı nasıl okudu nasıl yazdı,arkadaşları,öğretmenleri,mahir i sevmesi aynı zamanda kıskanması,dengeler,dengesizlikler,sevinçleri,hala bitmeyen huysuzlukları,ilk karnesi...ve daha neler neler kimbilir...
oğlanın da sonu bu ama öyle korkuyorum ki  bu günlerini unutmayı  onunda..nasıl sevgi dolu uysal bir çocuk olduğunu..Kedi gibi bize sokulduğunu,annesinin kahramanı olmaya bayıldığını,biraz ürkek bir o kadar da cesaretli tavırlarını,arabalara bayıldığını,annesini bile geçen inatçılığını,yarım yarım konuşmalarını,kendini nasıl sevdireceğini bilmesini,biter mi ki saymakla ...

ya ben ... yeni bir yaştayım ama hala içimde aynı yaştayım:) hala değişiyorum ama büyümüyorum
çok şeyler istiyorum ama yapamıyorum kimi zaman...off beni anlatmak zormuş beni boşver en iyisi...

velhasıl kırmam lazım zincirlerimi...bazı duygularıda zincirlemem..

ne biliyim işte  anladın sen beni biliyorum...


19 yorum:

  1. Zaman dediğiniz nedir ki bir bakmışsınız günler aylar yıllar su gibi gelmiş geçmiş hayatımızdan geriye kalan yaptıklarımız onun için iyi şeyler yapmak bu dünyada :)

    YanıtlaSil
  2. Mutluluklar "an" ı yakalamakta, yaşamaktadır benim için.

    Dolu dolu, güzel yaşlar...

    YanıtlaSil
  3. nice güzel yaşlara...bol zamanlı,hatırlanacak güzel anlarla...

    YanıtlaSil
  4. Ay nasıl bizi anlatmışsın; anladım ben onu hem de çok iyi ..

    YanıtlaSil
  5. aynı durumlar, anladım ben seni :)

    YanıtlaSil
  6. sanki daha dün karar vermiştik bebek sahibi olmaya, bugün iki yaşında ... anlamadım gitti :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. anlamazsın ki zaten:( öyle bu hayat daha hızlı donmekte..

      Sil
  7. çok iyi anladım hem de.. ilk satırların hepsini bizzat yaşıyorum, haftalar sonra bloğuma anvcak yazabildim.. ama hergün vicdan azabı yaşıyorum.. Çocukların her anını resmetmek, kaydetmek isteyen birisi olarak çok iyi anlıyorum seni.. Henüz 47 günlük anneyim ama korkuyorum oğlum büyüyor bu anlarını bir daha göremeyeceğim diye.. :)

    YanıtlaSil
  8. Bir of çektim içten...uyuyan kızıma bakarak...
    Şimdi 3 aylık bir bakıcam 3 yasında bir bakıcam 13 of korkuyorum valla zaman yavaş geçsin doya doya sindire sindire...

    YanıtlaSil
  9. Zaman tek sorunumuz galiba Gulcan'cim :), her seyin hizli yasanmasi,yetisememek ve dahasi..

    YanıtlaSil

Yorumu SeviYORUM